Jacob van Scheijen deed zijn wijk nog met paard en
wagen. Dat nam soms veel tijd in beslag. "Vaak ging hij
bij de klanten boekje ophalen," zegt Jeannette, "en dan
dronk ie er een bak koffie. Of hij hielp ze met klusjes
in huis. Zoals na de winter het karpet weer naar zolder
brengen. Dat hoorde bij de service: meehelpen."
Maar de klanten waren ook standsbewust. "Toen opa
z'n eerste auto aanschafte - bij Maarten Smit aan De
Blauwe Keet, een buurtschap oostelijk van Julianadorp -
kostte hem dat enkele klanten," weet Pieter. "Die zeiden:
Als jij een auto kunt betalen, heb je ons niet nodig."
Jeannette: "Er werd ook veel gepoft, terwijl de leveran
ciers gewoon betaald moesten worden. Dan werden de
spaarpotten van de kinderen geleegd." Ze lacht: "Maar
dat werd later weer terugbetaald, hoor!"
Arie als peuter
"Opa kon geweldig hoofdrekenen"
Tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog van
1945-1949 voelde Nederland zich tot tweemaal toe ge
roepen 'politionele acties' uit te voeren. De eerste duurde
van 21 juli tot 5 augustus 1947, de tweede was in de
periode 19 december 1948 tot 5 januari 1949. Gelijk
met enkele van zijn leeftijdgenoten werd ook een telg
van Van Scheijen uitgezonden, de nog jonge Arie. Van
die periode-over-zee is weinig bekend, maar toen Arie
en zijn kornuiten Henk Kruisveld, Piet Roos, Geer van
Honschoten en Simon Kruit uit Indonesië terugkeerden,
wachtte hun een groots onthaal. Vrijwel het gehele dorp
liep uit om de jongens welkom te heten. Naar verluidt
werd het in het café nog laat die avond...
In 1954 neemt zoon Arie van Scheijen, intussen ge
trouwd met Trijnie Hollander (1933), de zaak over. Het
echtpaar kreeg zes kinderen: Anja (1955), de tweeling
Ingrid en Jeannette (1957), Frits (1959), René (1962) en
- 'een nakomertje' - Ron (1970).
De ventwijk reikte voorbij Groote Keeten; ook 't Zand
en Callantsoog werden bediend. Arie van Scheijen ging
eenmaal per veertien dagen langs de katholieke boeren
rondom 't Zand; de rest van de wijk bezocht hij wekelijks.
Anja: "Maandag werden de boodschappenboekjes door
opa opgehaald, daarin stonden de bestellingen. Die wer
den verwerkt: de naam van de klant werd op de artike
len geschreven, opa telde de kosten op - hij kon gewel
dig hoofdrekenen - en daarna werd alles door Arie op
woensdag uitgevent."
"Vaak ging een van de kinderen mee," herinnert Jean
nette zich, "die werd dan met een pakket boodschappen
bij de oprit van een boerderij afgezet, terwijl Arie naar de
volgende reed. Op de terugweg pikte hij je dan weer op."
De kinderen rekenden zelf af. "Met zo'n grote venterspor-
temonnee, maar er werd ook vaak gepoft."
Anja: "Het was leuk werk, we deden het echt met plezier
en kregen een zakcentje voor het helpen."
"Citroentje met suiker"
Het caféleven speelde zich voornamelijk in het weekend
af. Soms waren er feesten en partijen en ook de prijs
uitreiking van de traditionele autocross gebeurde in het
dranklokaal. Natuurlijk kwamen de mannen er een potje
biljarten, of ze lieten zich knippen en scheren.
Pieter: "Elke zondag kwam kapper Thijs Schmidt - ome
Thijs voor de kinderen - met een koffertje scheerkwas
ten en een stok met hoofdsteun. Die knipte of schoor
dan het hele dorp. Eén van zijn vaste klanten was burge
meester Correljé. Elke zondag vaste prik: knippen, een
potje biljarten en een citroentje met suiker erbij."
De kroeg diende ook als alternatieve abri, weet Anja.
"Vooral bij slecht weer wachtten de buurtbewoners bin
nen op de bus. Dan ging er één op de uitkijk staan om te
kijken of ie eraan kwam."
"Ze had wel een hulp - Tiny Mooij -, maar evengoed had
moeder haar handen vol aan de huishouding," zegt Jean
nette. "Tussen de middag kookte ze voor de kinderen en
het personeel. En ook voor toevallige reizigers; dan was
in Callantsoog alles dicht en dat vond moeder zielig."
Eén vertegenwoordiger is haar in het bijzonder bijgeble
ven. "Zijn naam weet ik niet meer, maar we noemden 'm
altijd Meneer Maggi."
Het was niet louter werken, soms waren er uitjes. Zo
toog het hele gezin elk jaar naar de Zandtemer kermis.
De kleintjes aangelijnd met een tuigje, de grotere kinde
ren aan de hand van Arie.
