Opoe
Nel Rentenaar-Bakker
vx*. £Ws2_
Naschrift van de redactie: Dit is het laatste verhaaltje dat
we kregen van Nel Rentenaar-Bakker. Heel toevallig valt
dat samen met haar verhuizing naar 't Zand. We bedan
ken haar voor haar jarenlange inbreng. Dankzij de leuke
anekdotes die ze had opgeschreven had De Clock al die
tijd een vrolijke noot.
Opoe Kuiper uit Enkhuizen bleef heel lang op 'r oigen weunen. Maar op 't lest gong dat toch
niet meer. Ze was ok al dik in de tachtig en ze begon wat douf en stoetelig te worren. Maar ze
wist nag heel goed wat of ze wou. Zo wou ze in gien geval nei een ouevandage huis, deer was
trouwes gien plaas ok.
Dus belandde ze bai de joos. Ze had 'r zes en die sprak-
ke met mekaar of, dat opoe bai hullie allegaar om de
beurt een maand te warskip komme zou.
Nou, dat beurde. Eerst was alles koek en ai, opoe lub
berde hillegaar op.
Maar nei dat ze allegaar een beurt had hadde en opoe
an de tweide ronde begonnen was, raakte de aar-
dighoid 'r al een beetje of. Ze vonde opoe
lastig, ze was te kneerterig en opoe
bemoeide d'r oigen teveul met al
les. Afoin, ze wazze allegaar, en
't is erg genog, verlegen bloid as
ze opoe weer een toidje loze
konne.
Maar opoe had 't best in de
gate oor, zo pienter was ze nag
wel. Ze begon hillegaar mid-
dele te verzinnen om ze een
hak te zetten. En dat hewwe ze
weten ok!
Toe opoe zomaar inienen
nei de derde ronde
't houfd neerloi,
kwamme de joos
bai mekaar
om alles te
bepraten.
Toe ze over de eerste skrik heen wazze, woue ze nou
toch wel drs wete hoe of opoe d'r bai zat, d'r most volges
hullie nag wel wat te halen weze.
D'r koffer wier op tafel zet en 't paperassekissie d'r uit-
haald. Vol spanning volgde ze de bewegings van Jaap,
de ouste zeun. Onder de polisse lag een dosie en deer
sting op "Voor de kindere, eerlijk dele."
Jaap trok 't hillestiekie 'r of en toe ie 't dèssel
optilde, lag 'r een brief in en deer onder
lagge zes roiksdaalders, voor allegaar
ien.
In de brief sting dat ze alles wegge
ven had an meneer pestoor, om 't
orgel van de kerk opgnappe te lei
ten. Zo was 't goed besteed. As ze
den zundes in de kerk zatte, den
konne ze nag rs an moeder denke!
Wat keke ze lillijk op hullie neus,
maar d'r was niks an te doen, 't
was op, opoe had ze mooi te
grazen nomen.
35
