AutO UÏÏMSM/
-67.-
Nel Rentenaar-Bakker
In ien van de streite van Hoorn sting voor de deur van ien van de huize een grote auto. 't Zou een
hele mooie weze, as ie maar niet zo verlegen kladdig was. Hai zat onder de prutspatte, je konne
geniesen zien wat voor een kleur ie had.
Een kloin joonje, die een emmer, spons en
borstel bai 'm had, belde bai dat huis an.
Toe Bertus Klaver, die deer weunde, de deur
open deid, vroeg ie heel gnappies: "Meneer,
mag ilc uw auto wasse?"
"Nou, je komme of je roepen benne," zee die,
"gaan je gang maar oor."
Zo, deer ben ik mooi of, docht ie. Hai had zelf
hillegaar gien zin in zukke klussies.
Een toidje ternei belde 't joonje weer an. "Me
neer, hai is klaar oor." "Nou, dat hé je 'm gauw
lapt. Maar hai ziet 'r weer as nuw uit oor, dat
moet ik zegge. Wat moetje d'r voor hewwe?"
"O, geef maar een gulden," zee ie. Bertus, die
niks benauwd was, zee: "Hier hé je een roiks-
daalder, dat hé je wel verdiend."
"O, danlcie wel oor," zee 't joch.
Hai pakte gruizig 't geld an en maakte
toe gauw dat ie weg kwam.
Bertus trok z'n jas an en gong efkes
nei buiten om 't resul
taat van de wasbeurt
te bekoiken. J <T
r j f
Maar o, wat verskoot ie en hai wier toe rood
van kwaaieghoid. Leit nou die aap van een
joon allien die leant van de auto slcommaakt
hewwe die je uit huis vedaan zien konne!
Nou zat 'r niks aars op as dat ie zelf toch nag
an de gang most, want met zo'n half kladdige
wagen raie, dat is olc gien gezicht.
Granzende begon ie efkes ternei an 't lcarwai.
Maar dat ie nou deur zo'n kloin joonje te pak
ken nomen was, dat stak 'm nag 't meiste.
Die was vezelf in gien velde of wege te beken
nen en dat was maar goed ok. Want 't zou z'n
beste beurt niet worre, as Bertus 'm in z'n vin
gers kreeg, dat is in alle gevalle zeker!
