Excursie naar WLerüi^m,
Dries Blokker
6 juni werd een stralende dag. De 36 deelnemers begonnen de jaarlijkse excursie met een bekertje
koffie en een picolientje in Tante Jaantje, tiptop verzorgd door Sara Planting. Misschien omdat de
meesten binnen waren kon de bus van de firma Peereboom de boerderij maar met moeite vinden.
Maar eenmaal ingestapt kwamen we al snel op Wieringen waar op Stroe onze excursieleider Cor
Spijker onze gids over Wieringen, Gerard Hille, welkom aan boord heette.
Hij richtte onze aandacht op de boerderijen na arriveerden we op Oosterland, waar Kees
van het Wieringer type, gedekt met riet en
pannen en waarvan de hoge achtergevel van
het bedrijfsgedeelte gevormd wordt door een
wand van overnaadse planken het 'schuur-
schot'. Door Hippolytushoef, via de Noorder-
buurt, reden we over de Quarantaineweg en
namen bij de camping een kijkje over het wad
en het dichtgeslibde Amsteldiep. Door Wes-
terland, langs de eendenkooi via Wester- en
Oosterklief, ging het over de Elft naar de pol
der Waard Nieuwland: in de toekomst, zoals
het er nu uitziet, onderdeel van het Wierin-
gerrandmeer. Bij het binnenrijden van de pol
der wierpen wij een blik op de oude wierdijk.
Terug op Stroe werden wij verwacht door de
mensen van museum Jan Lont. Het museum
is gehuisvest in een boerderij van het Wie
ringer type, door Jan Lont vermaakt aan de
Museum Vereniging. De oude Wieringer boer
derijen hebben de vorm van een winkelhaak.
Woonhuis en stal vormen het lange eind. De
hogere opslagruimte vormt het 'blok' van de
winkelhaak. De indeling kan variëren, maar
in de binnenhoek van de haak bevindt zich
altijd de 'schuur', dat is Wierings voor hooi-
vierkant, met daaraan grenzend in het lange
stuk de stal voor 7 of 8 koeien, met een deur
naar buiten. Zo konden de dieren via de zol
der gevoerd en de mest direct weggekruid
worden. Stal, hooi-'schuur', dors, wagenstek
bevinden zich in het verhoogde, met riet ge
dekte deel, want hooiopslag vergt veel ruimte.
In het 'schuurschot', bevinden zich een hoge
dubbele schuurdeur en een of meer luiken.
Het woonhuis is aan de voorkant met pannen
gedekt, voor de regenwateropvang. Binnens
huis, vlakbij de stal is er voor mens en vee ook
een welput. De tentoonstelling in het museum
heeft dit jaar als thema: Geneeskunde op Wie
ringen omstreeks 1900. Met als pronkstuk de
mobiele brancard, verend opgehangen, waar
mee een patiënt door lopers naar de boot bij
De Haulces vervoerd kon worden.
Aan Den Oever genoten we een goed verzorg
de lunch in hotel-restaurant Oeverdijlc. Daar-
Klein, de beroemde musicus van Wieringen,
ons vertelde over de ontstaans- en restaura
tiegeschiedenis van de Michaelskerlc aldaar.
In de 12e eeuw gebouwd van tufsteen, op de
hoogte. Op de plek van een ouder, houten
heiligdom. De architect dr. P.J.H. Cuypers gaf
bij de restauratie van 1885-1887 de kerk zijn
Romaanse vorm terug. En bij de laatste res
tauratie van 1990 tot 1994 werd die vorm ver
volmaakt toen het Romaanse koor met crypte
op eigen kracht en financiering op de oude
zwerfsteenfundamenten heropgebouwd kon
worden. Kees speelde tenslotte voor ons op het
oude Teschemacher orgel en we hoorden - en
konden aan een bij de preekstoel nagebouwde
kerk zien - hoe er in de Michaelskerlc maan
delijks een oecumenische viering plaatsvindt.
Van Oosterland raakten we naar Westerlclief,
naar de familie Raap. Hans vertelde ons de ge
schiedenis van hun boerderij met z'n typisch
Wieringse niveauverschillen. We bekeken de
zomerstal en vroegen ons af of het akkerland
hier nog meer Vilcingschatten verbergt.
En dat alles bij stralend weer, waar Annie ons
achter de boerderij met fris en koek verzorgde.
Even over vijf waren we terug in Callantsoog.
't Was mooi geweest, een excursie die klonk
als een klok. Cor en alle medewerkers: harte
lijk dank!
-46.-
