Ma
^r»>
^PLo
b^>°4sv
"In die jaren had je geen speciale bevoegdhe
den nodig," weet Rampen. "Later moesten we
opeens een diplomaatje hebben. De hele ploeg
kreeg toen een cursus van de Helderse brand
weer." Het was min of meer een formaliteit,
meent Willem Rampen. "We hebben het dan
ook allemaal gehaald. Nou ja, behalve Arie
Kossen. Die werd daar nog lang mee geplaagd.
Dan was het: "Kossen, leg 'ns uit". Daar was
Arie niks te beroerd voor: "Nou, dat zullen
we even doen." En dan stak hij een verhaal af,
daar klopte geen ene moer van. Maar 't was
wel lachen!"
Arie Kossen kon niettemin bij de brandweer
blijven, ook zonder diploma. "Commandant
Piet Drieënhuizen deed daar niet moeilijk
over: "Jij kan even goed een slang vasthouden
als iemand met een papiertje!" zei
hij."
'Hoge
omes'
Volgens Piet
Bleijendaal
(70) ligt daarin
ook de oorzaak
van de teruglo
pende belang
stelling voor het
brandweerkorps.
"Tja, zo'n cursus,
veel mensen heb
ben daar geen zin
in, hè?"
DVw®»rot vo01
.êX
Bleijendaal was actief in de brigade van 1971
tot en met 1994, 23 jaar lang dus. Hij kijkt zijn
oud-collega aan en bijna tegelijkertijd zeggen
ze: "Het was altijd fantastisch! Anders hou je
het ook niet vol."
Piet Bleijendaal: "De spanning die je altijd
voelt. Wat kom je nu weer tegen?"
In de tijd van Willem Rampen bestond ook
de Burger Bescherming nog ('Zoekt allen dek
king in het trappenhuis bij een atoomaanval'). De
Callantsoger vrijwilligers oefenden bij tijd en
wijle met de BB. Doel: samenwerking verbete
ren tussen de verschillende korpsen, soms ook
met politie en ambulancediensten erbij. "Er
was 'ns zo'n oefening in Middenmeer. Hoge
omes hadden dat geregeld. Heel officieel alle
maal. Er was daar al een heel stel bij mekaar
toen wij met onze wagen kwamen aanrijden.
Nu zullen we wel orders krijgen, dachten we.
Wel, Arie Glasbergen, onze chauffeur, rijdt
naar zo'n geüniformeerde hoge ome, draait
het raampje open en zijn maat Jan de Wilde
roept vanuit de cabine: "Is hier de brand?" We
zaten achter hem, probeerden nog even ons
lachen in te houden, maar proestten het uit."
Even later: "En het leuke is, bij de nabespre
king was zo'n oefening altijd geslaagd. Ook al
liep 't voor geen meter!"
Oterleker Brandweerstaf
Brandweerkorpsen in Noord-Holland-Noord
proberen elkaar sinds het
najaar van 1950 de intus
sen beroemde Oterleker
Brandweerstaf afhandig
te maken. De staf is een
1910®»" commandeursstaf die
in vroeger dagen door
de brandweercomman
dant werd gedragen
als teken van waardig-
„o°t»o®»'- heid. Zo ook bij het
Oterleker brandweer
korps. Toen dit korps
werd opgeheven - in
1950 dus - kwam al
les in het bezit van
de brandweer van
Alkmaar, waaron
der Oterleek toen
ressorteerde. De
burgemeester van
Oterleek weigerde echter de
commandeursstaf af te staan. Dit lieten
twee Allcmaarse spuitgasten niet over hun
43.-
r)e cotn*°*sSl v0°*
üegta» Xescto..
va nO-en
klaart:
,edoef
btatw""*": vastgestd4 >1 - l6.v
verM^
rang
AebV®is'eI
29 W1*
Po®"0®»
gebot®»
\ieeit
regio»'
>Wa* getteW
Pent zb"
gebot®" gre
Ae O'5®"'
jöiiö
cei®
3 ®e>
Voort"
l.eA®»
1*4®»
0>plo®a°
Wï\o»a
ovootb®^»"
,d«£®t'
vieze"
V
YvA 1
eXaioe°
ondet c,
Ae tang
vrij*1'
i\Uge
besc»
p i -«a van ne „v
Aükkmg v
b®t
55e 5
ltb®t»ia0<
,4*®®'
;I«el®»
iuumihm
!^®S5S
HSP
