HOKO den en dergelijke. Heel bijzonder is het repare ren van sieraden waarin Tombok is verwerkt. Tombok is een soort legering, en reparatie er van is iets dat maar weinig mensen onder de knie hebben. Daardoor kwam men van heinde en verre bij Enno om de spullen te laten repa reren. Dat doet hij trouwens nog steeds, want Enno vindt dit prachtig werk. In de kelder van het nieuwe huis is een mooie ruimte gereser veerd voor zijn werkplaats. Anekdotes Als we praten over al die jaren dat ze de win kel runden, komen er natuurlijk allerlei anek dotes naar boven, maar vooral ook worden de meisjes genoemd die in de winkel hebben geholpen. Het waren er veel, teveel om ze al lemaal op te noemen. Geen wonder ook, als je bijna dertig jaar een winkel runt. Eén ervan springt er wel uit, en dat is Sandra. Zij heeft maar liefst vijftien jaar bij Hoko in de winkel gestaan! Enno en Mieke denken met plezier te rug aan al die jonge meiden, die hen zo goed hebben bijgestaan in de winkel. Het is wel dui delijk dat je niet zonder personeel kan draai en. "Mede dankzij de meiden hebben we het al die jaren kunnen doen, dat we ze daarvoor bedanken moet ook in de Clock, hoor!" Als we het over anekdotes hebben, komt (hoe kan dat toch?) de naam van Jan de Ruiter naar voren. "Hij had de gewoonte om per fiets zijn sigaretten te kopen. Met fiets en al reed hij naar bin nen, maakte een rondje en stopte voor de toonbank. Het pakje Ca mel (we wisten natuurlijk wat hij rookte) verhuisde tegen betaling naar de borstzak en Jan vertrok weer, de klanten met open mond achterlatend. We hadden dan wel iets uit te leggen. Wij vonden het heel gewoon, maar de toeristen wisten niet wat hen overkwam!" Andere klanten kwamen op hun rondje door het dorp even in de winkel om te rusten. Zo stond er altijd een stoel klaar voor Gert Baken. Hij kwam elke dag langs voor een praatje, als hij onder weg was naar het strand. "Als Enno en ik er niet waren, paste hij even op de winkel. Toen het allemaal wat minder werd en Gert niet meer zo best alleen naar het strand kon, gin gen we samen." Het stoeltje is mee verhuisd naar de nieuwe woning, daar konden ze geen afstand van doen. De zoete inval In de nieuwe keuken is het weer een komen en gaan van vrienden en bekenden, net als vroe ger bij de winkel. In de oude keuken werd ver gaderd, onder anderen door de heren Kloos terboer, Ten Holt en Van Honschooten, maar anders was het ook de zoete inval. "Ouwene- len met iedereen die langs kwam, deden we ook graag, en altijd in de keuken. Een bakkie erbij en soms een vissie, dat was heel gezellig. Eén van onze klanten kwam trouw elke zater dag tegen de avond met een vissie. En als er visite kwam, en wij moesten weer de winkel in, werd dat altijd mooi opgelost: de visite had de afwas gedaan als wij weer terugkwamen!" Heel veel uren waren ze in de winkel bezig, maar volmondig zeggen ze allebei: "We had den het niet willen missen, vaak hadden we zoveel lol!" Het was dus niet erg dat 's avonds om 1 uur (dus eigenlijk 's nachts) de naaima chine nog op tafel stond om iets te naaien, voor haarzelf of voor anderen, want daar waren ze ook vaak druk mee. De tulpen voor Moeder dag worden genoemd: grote partijen tulpen werden ingekocht en een deel werd op Moe derdag naar het bejaardenhuis gebracht. Het andere deel bleef in de winkel en werd mee gegeven aan de mannen die een krantje koch ten. Zo konden ze moeder de vrouw verrassen met een voorjaarsgroet en leek het net of ze het niet hadden vergeten! De prachtige cadeautjes die werden weggegeven met Sint Maarten vonden ook steeds gretig aftrek. Enno en Mieke hadden er dan ook altijd veel werk van gemaakt. Dat het heel speciaal was, bleek uit de grote aantallen kinderen die kwamen zingen. De ouders vonden het ook een prima avond. Altijd was er voor hen ook wat lekkers. Boekhouden aan de keukentafel Overdag was er geen tijd voor het bijhouden van de boekhouding, dus gebeurde dat aan de keukentafel, vaak bij nacht en ontij. Waar ze wel tijd voor namen, waren de hobby's: Mieke heeft 40 jaar accorde on gespeeld, het countrydansen is een grote passie, "En het is nog goed voor de rug ook!" -23.-

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Clock van Callens-Ooghe | 2009 | | pagina 3