Ham frK Qrietje
dag een lekker potje maar het was vooral haar
soep die uitmuntte. Overdag scheen de zon
door de rijkgekleurde herfstbladeren alles
straalde rust en vrede uit.
Maar al gauw veranderde de droom in een
nachtmerrie. Plotseling sloeg het weer om en
een koude noordenwind blies door de talloze
spleten in de wanden terwijl de regen op het
armzalige dakje kletterde. Hoe dicht we ook
tegen het gaskacheltje aankropen, we bleven
koud. Het was nog niet eens november en met
angst en beven keken we naar de wintermaan
den uit.
Het geluk wilde dat we van die barre toestand
werden gered door de gemeenteopzichter van
Eemnes (de gemeente waarin we woonden).
Hoewel Jakma's zomerhuisjes goed tussen de
bomen verborgen waren, was het de gemeen
teopzichter ter ore gekomen dat één ervan
bewoond werd. Nadat hij onze woning had
geïnspecteerd, ontving Jakrna bericht dat het
huisje binnen een week ontruimd moest wor
den.
Nu was onze situatie nog kritieker dan twee
maanden tevoren, want nu stond de winter
voor de deur. Waar moesten we in hemels
naam naar toe? Ik had zelfs een onderhoud
met de burgemeester die zo vriendelijk was
om enkele mogelijltheden te opperen, maar
geen ervan bleek geschikt te zijn.
Iemand kwam op de gedachte dat meneer en
mevrouw Hartlief, die in een groot huis in de
buurt van De Lieberg woonden, waarschijnlijk
ruimte beschikbaar hadden.
Hoewel we die mensen niet kenden, gingen
we ons geluk beproeven. En inderdaad, ze had
den een leegstaande garage met een zoldertje
er boven die we zouden mogen gebruiken om
in te wonen. Hij was van baksteen gebouwd en
vanaf het zoldertje was de badkamer met wc
(de enige in het hele huis) toegankelijk en we
konden die gezamenlijk met het gezin Hart
lief gebruiken. Er was ook elektriciteit, een
schoorsteen en een kraan.
Om de garage bewoonbaar te maken moest
ik aan het verbouwen. De afmetingen (onge
veer vier bij zes meter) waren redelijk, maar er
waren geen ramen. Meneer Hartlief vond het
goed dat ik een groot gat in de achtermuur
hakte en er een raam in plaatste. Met een
houten wandje verdeelde ik de ruimte in een
woonkamer en een toegangsportaal met aan
liggende keuken. Een steile trap gaf toegang
tot het zoldertje dat we als slaapkamer gingen
gebruiken. We kochten een tweedehands lco-
lenkacheltje dat ons tijdens de winter warm
kon houden.
Eén van onze buren hielp met de verhuizing
met paard en kar bracht hij onze schamele
bezittingen van Jakma's hut naar Hartliefs ga
rage, een afstand van ongeveer een kilometer
langs een hobbelige zandweg.
Jan Mooij Pzn.
De reden dat Hans en Grietje
weer eens in beeld komt is,
dat het huisje nu van een
andere invalshoek gekiekt
is. Heel goed is te zien, dat
men onder het huisje een
soort kelder had. Er is daar
door menigeen een leuk
uurtje beleefd. Ook werden
er, tijdelijk, aangespoelde
mijnstutten opgeslagen met
de bedoeling om ze later te
verpatsen "als de storm wat
geluwd was."
Jammer genoeg is het hou
ten huisje in 1966 verbrand.
-40.-
