Fietspad
Wie 's morgens vroeg van Callantsoog naar
Den Helder fietst, weet hoe mooi de natuur
kan zijn. Konijnen en vogels in overvloed. Schit
terend begroeide duinen. De argeloze fietser
weet waarschijnlijk niet dat hij het fietspad
mede te danken heeft aan Klaas Bos. "Er was
al een fietspad langs de kust. Het stuk tussen
Groote Keeten en Julianadorp was het enige
ontbrekende stuk. Via het Recreatieschap heb
ilc het bij Rijkswaterstaat aan de orde gesteld.
En het werd toen opgepakt door de juiste per
soon. Er volgde een snelle procedure, andere
gemeenten ondersteunden het, alles zat mee.
Er waren geen bezwaarschriften; de directie
van het Botgat sputterde later nog wat tegen,
maar had de bezwaartermijn laten verlopen!
Ter hoogte van het schietterrein moesten twee
hekken worden geplaatst om het fietspad bij
oostenwind af te kunnen sluiten. De vliegtuig
jes startten tegen de wind in. Bij oostenwind
startten ze dus richting het fietspad en men
was bang voor de veiligheid van de fietsers. De
heldcen zijn uiteindelijk bijna nooit gebruikt
en zijn inmiddels ook weggehaald."
Als een gemeente te klein is voor bepaalde ac
commodaties, kun je met creatief zakendoen
toch nog veel bereiken. Neem het Sporthotel:
"Het gemeentegebouw De Garnelcuul aan de
Abbestederweg was altijd een probleem," ver
telt Klaas Bos. "Er is nog even een andere be
heersvorm geprobeerd, maar ook dat werkte
niet echt. De firma Tuin had wel interesse om
daar een sporthotel te bouwen, met alles d'r
op en d'r aan. We zijn toen overeengekomen
dat het zwembad in dat hotel voor een periode
van dertig jaar op bepaalde uren gebruikt kon
worden door inwoners van Callantsoog. Voor
schoolzwemmen. Voor de reddingsbrigade.
En voor recreatie. Die afspraak was juridisch
waterdicht. Ook na het faillissement van Tuin
moesten de nieuwe exploitanten de regeling
continueren. Tot op de dag van vandaag!"
Smaller pakket
"Als wethouder in Callantsoog stond je er
midden in; in Zijpe was het meer een bureau
functie." De gemeentelijke herindeling staat
de oud-bestuurder nog helder voor ogen. Het
was dan ook een heftige en soms emotionele
tijd. En of het nodig was? "Je moetje afvragen
of je alle taken die tegenwoordig op een ge
meente afkomen wel kunt handelen. Dan lijkt
samenvoeging een logische oplossing. Maar je
kunt er ook voor kiezen bepaalde taken, bij
voorbeeld sociale zorg, maatschappelijk werk
en automatisering, uit te besteden aan een
grote buurgemeente en andere taken wel zelf
te doen. Of op een aantal gebieden samen te
werken met meerdere buurgemeenten."
Callantsoog gaf zich niet zonder slag of stoot
gewonnen. Bos: "Ilc herinner me dat we als lid
van de Vereniging van Nederlandse Gemeen
ten in Maastricht overleg hadden. Overdag
vergaderden wij, 's avonds waren we druk
aan het lobbyen tegen de herindeling." Met
de toenmalige burgemeester Wim Vierhout
heeft hij nog steeds contact. "We hadden als
college een nauwe band. Wethouder Hermine
Keuning werd ernstig ziek in die tijd. Ook zij
was heel betrokken. Wij hebben nog een ver
gadering gehouden aan haar sterfbed."
"Zijpe was een beetje vormelijk," concludeert
Bos. "De verhouding tot recreatie-onderne
mers was afstandelijker." Hij begrijpt dat als
één dorp iets wordt toegestaan, andere dor
pen datzelfde niet ontzegd kan worden. Maar,
meent hij, "Zijpe is ook hiërarchischer; Cal
lantsoog was gemoedelijker."
De herindeling had veel invloed op het ge
meentelijk personeel. "De overgang was groot,
sommigen voelden zich bedreigd. Mensen kre
gen in Zijpe een smaller pakket en ze waren
bang dat het werk er minder interessant door
werd. In de praktijk viel het voor de meeste
personeelsleden mee."
Er klinkt weemoed door in zijn stem als hij te
rugdenkt aan zijn Callantsoger periode: "Het
bestuur dicht bij de burger, dat is een heel
groot goed!"
Klaas Bos was van 1979 tot 1998 wethouder,
15 jaar daarvan was hij loco-burgemeester. Tot
2002 was hij raadslid voor de BKV. Bijna de ge
hele periode is hij ook ambtenaar van de bur
gerlijke stand geweest. In die hoedanigheid
trouwde hij heel wat bruidsparen, zo ook drie
van zijn eigen kinderen.
Bij zijn afscheid in 2002 is hij geridderd in de
Orde van Oranje Nassau en kreeg hij de ere
penning in goud van de gemeente Zijpe. Zijn
verhuizing van Middelstum naar Callantsoog
is, om met volksschrijver Gerard Reve te spre
ken, niet onopgemerkt gebleven.
-31.-
