HeruuieriM^ew
In augustus 1952 werd ik hoofd van de Cal-
lantsoger school en in december 1952 kwa
men mijn vrouw en ik op het dorp te wonen.
Eerst tijdelijk in het huis aan de Dorpsweg 12
en daarna op Dorpsplein 28.
Al gauw kwamen de voorzitter en secretaris van
de VW, de heren Jaap Mooij en Rein Koelemeij,
langs. Ze praatten over het vreemdelingenver
keer en vroegen of ik in het bestuur van de
VW wilde komen en... of "meester en me
vrouw" de Badbode wilden maken.
Nu hadden we wel enige ervaring in het ma
ken van krantjes voor sportverenigingen,
maar hoe een Badbode er uit zou moeten zien
was ons aanvankelijk een raadsel. Maar geluk
kig, de heer Koelemeij zei veel voor, en met
vallen en opstaan produceerden we in 1953
tien Badbodes. Dat kostte ons veel tijd, maar
daar stond tegenover dat we veel dorpsgeno
ten leerden kennen. Niet alleen vroegen we
verschillende mensen artikelen te schrijven,
maar ook adverteerders werden door ons be
naderd. Tevens moest er samengewerkt wor
den met de drukker, Willem van Loenen uit
Schagerbrug.
Op zondagavond werd het laatste deel in de
lay-out van de Badbode geplakt. De kopij moest
dan op maandagmorgen afgegeven worden
aan de chauffeur van de eerste bus (7 uur).
Ons vriendelijk verzoek was dan, om de en
veloppe in Schagerbrug te overhandigen aan
onze drukker, die daar voor zijn zaak stond te
wachten. Hij kon dan beginnen het geheel te
zetten. Dinsdags bracht Van Loenen met zijn
auto de drukproef en konden we corrigeren.
Soms was er nog kopij nagekomen die er be
slist in moest. Het was dan puzzelen wat en
hoeveel er uit moest. Het werd meestal nacht
werk. De volgende dag reisde de gecorrigeerde
drukproef weer met de eerste bus terug naar
Schagerbrug.
Op donderdag was de Badbode gedrukt en
kwamen er zo'n 200 kranten naar ons dorp.
Deze konden dan gedistribueerd worden.
Aanvankelijk hielpen we ook hierbij, want de
abonnees (ƒ1,25 voor het hele seizoen) moes
ten op tijd hun krant hebben! Wat er overbleef
werd in het week
end door Dirk Mooij
uitgevent 0,15 per
exemplaar).
Na het seizoen hiel
pen we met het in
nen van de adverten
tiebij dragen. Om in
de volgende zomer
niet in tijdnood te
komen, begonnen
we in de winter al
artikelen te schrij
ven. Daarbij werden
we geholpen door
onder andere Annie de Vries (over de natuur),
Jacob Vos (Jan de Jutter), Aris Vriesman (de wa
terstanden) en Henk Rotgans (foto's). In de zo
mer was het 10 weken flink aanpakken om er
een lezenswaardig product van te maken.
Zo hebben we dat drie jaar gedaan. Toen vond
ik het nodig om weer eens te gaan studeren
en hebben we de redactie overgedragen aan
de heer Koelemeij, die na enige jaren, door ge
brek aan tijd, moest bedanken en de redactie
overdroeg aan mevrouw Kloosterboer.
De Badbodes uit die jaren bewaren we nog al
tijd. Het zijn herinneringen aan een tijd dat
Callantsoog nog heel klein was. Toen
was de Buurt nog een grasveld, dat
's avonds verlicht werd door één lantaarn.
ontving de secretaris van de VW de bad
gasten nog in zijn achterkamer en handel
de daar ook de correspondentie af.
werkten op het raadhuis slechts drie men
sen.
kwam de beheerder van de Boerenleen
bank uit Schagerbrug, de heer Mars, nog
op de fiets naar Callantsoog om 'zaken' te
doen.
We kunnen nog wel even doorgaan met filoso
feren over die kleine gemoedelijke dorpsge
meenschap van toen. Toch zijn we blij dat Cal
lantsoog zo gegroeid is en, mede dankzij de
70-jarige VW, in Nederland en tot ver over de
grenzen als badplaats bekendheid geniet.
Het volgende stukje ontlenen we aan de jubileumuitgave van de Badbode, die uitgegeven werd ter
gelegenheid van het 70-jarig bestaan van de VW op 9 juli 1988.
Meester Lastdrager schreef daarin:
-22.-
