Tbgoed mor db heltb slecht iwor cib kemel
NAAR 'DONKER' NOORD-HOLLAND
Op een zekere zondagochtend verscheen er
een hoorcommissie uit Julianadorp Cal
lantsoog in de kop van Noord-Holland. De
broeders (zusters waren er niet bij) waren al
héél vroeg in de morgen vertrokken om op
tijd in de dienst aanwezig te kunnen zijn. Ik
had voordien al een paar maal op beroep ge
preekt maar dat was op een mislukking uit
gelopen. Tweemaal bleek mijn politieke over
tuiging een struikelblok te vormen en de der
de keer was ik gewogen en te licht bevonden.
Zou het deze keer wel een beroep worden?
De broeders bleven na de dienst koffiedrin
ken. Dat was in ieder geval een goed teken.
Want als het een hoorcommissie 'niks' lijkt,
neemt het vaak, zonder behoorlijk te groeten
zelfs, de benen. Uit het gesprek werd al gauw
duidelijk dat ik geen slechte indruk had ge
maakt. Ilc was dus, blijkbaar, ook niet te licht
bevonden. Nu loop je die kans in Noord-Hol
land niet zo erg gauw. Om een eventuele te
leurstelling voor beide partijen te voorkomen,
heb ik direct maar verteld wat mijn politieke
overtuiging was. Ook dat bleek geen bezwaar.
Er volgde, enige weken later, inderdaad een
beroep, hetgeen we na niet al te lang beraad
hebben aangenomen. Zo vertrokken we dus
van het zonnige Zuid-Limburg naar het 'don
kere' Noord-Holland. Want zó stond het in de
kerkelijke wereld bekend. Ilc ben echter zo
vrij het woord 'donker' tussen aanhalingste
kens te plaatsen, aangezien dit woord voor
mijn gevoel een andere betekenis heeft dan
van 'onkerkelijkheid' of zelfs van 'ongeloof.
Bij het woord 'donker' denk ik aan bijgeloof,
bekrompenheid en onmenselijkheid. En juist
in deze dingen onderscheidt de bevolking
van Noord-Holland zich in positieve zin van
veel andere bevolkingsgroepen in ons land.
Men heeft een zeer nuchtere kijk op het
leven, staat open voor moderne ideeën op elk
gebied en voelt menselijker dan bij veel 'lcer-
lcemensen' het geval is. Dat komt onder ande
re heel sterk tot uitdrukking in de verhou
ding van boer tot arbeider. De boer gaat vol
komen als gelijke met zijn arbeider(s) om.
Daar heb ik persoonlijk treffende voorbeel
den van meegemaakt!
Maar 'onkerkelijk' is de Noord-Hollander, in
het algemeen, wèl. Dat is geen schande en hij
komt er ook rond voor uit! Maar voor de pre
dikanten is dit soms (vaak) moeilijker te ver
werken.
Op dit gebied maak je wel eens wonderlijke
dingen mee. Zo is het mij eens in een valcan-
tiedienst overkomen (er waren op z'n hoogst
vijftien bezoekers in een vrij grote kerk) dat
midden in de preek de deur plotseling open
ging, een dorpsbewoner binnenstapte en tot
één van de bezoekers riep: "Jan, er is volk
voor je!" Waarop Jan uit z'n bank stapte, luid
naar de uitgang slofte en duidelijk hoorbaar
de buitendeur achter zich dicht deed. De ove
rige bezoekers toonden geen enkele blijk van
verwondering. Men was dit schijnbaar ge
wend. Ja, onkerkelijk is Noord-Holland wel!
WE HEWWE 'N KAT IN DE ZAK 'KOCHT!
Tot nu toe heb ik alleen iets verteld van de
gemeente uit onze woonplaats in Noord-Hol
land. De andere gemeente van deze combina
tie was veel kleiner en ook was ze nog veel
onlcerkelijker. Uit het dorp zelf kwam hoog
stens zo'n twintigtal kerkgangers terwijl er
zeker honderdvijftig zitplaatsen waren. Deze
gemeente had daarom een veel intensievere
pastorale verzorging nodig dan ik vermocht
te geven. De afstand tussen de beide dorpen
bedroeg tien kilometer. Aangezien ik geen
auto bezat, deed ik het op de brommer. Maar
het waaide er bijna altijd en ik deed er veel
kou op. Ilc reed die afstand tweemaal in de
week: zondags om er dienst te houden en
donderdags voor het doen van huis- en zie
kenbezoek alsmede het houden van schoolca-
techisatie. Het was te weinig, maar ik zag
geen kans om er vaker naar toe te gaan.
Gelukkig was er een bijzonder actief kerlcen-
raadslid voor wie de belangen van de ge
meente even zwaar golden als die van z'n
goed florerende zaak.
Dominee H.J. Trommel, predikant in Julianadorp en Callantsoog van 1950 tot 1962, schreef in
1975 een boekje met de titel 'Te goed voor de hel en te slecht voor de hemel' (met schetsen uit zijn
leven). Twee verhalen gaan over Callantsoog. We drukken die hieronder, zoals dominee Trommel
ze aan het papier toevertrouwde, onverkort af. Zijn vrouw, inmiddels 99 jaar, verleende ons hier
voor toestemming, waarvoor wij haar zeer erkentelijk zijn.
-48. -
