Qetldedwu
D'r moeder voelde in alles met 'r
mee, want met heur was 't vroe
ger krek eveliens.
't Beurde wel drs dat as 't weer
een zwere dag droigde te worren,
dat ze Jopie thuis hield van skool,
ze zee den: "Je lcroige vedaag van
moe een snipperdag oor. Gaan
maar lekker speule. Ik zei wel
een briefie skroive dat je ziek
benne, dat ken meister deer ve-
daan toch niet bekoilce." Moeder
mikte 't niet zo nauw met de
leerplichtwet!
Op een keer kwam Jopie weer drs
uit skool, ze slcreeuwde snot en
kwoil.
"Wat is 'r nou weer," viste moe
der, "hewwe ze je sloegen of zulc
of zoin?"
m n gesKieaems weer
en toe was meister kwaad. En
nou moet ik woenesdegmiddeg
teruglcomme om 't te leren."
"Wat," zee moeder, ze plofte zowat, "maar
dat gaat mooi niet deur oor, deer zei ik wel
een stokkie voor stelce." Ze pakte d'r fiets uit
't boetje, (want zuks moetje drelct doen as je
nag kwaad benne) en met opgestoken steert
en een rood houfd reed ze nei skool toe.
Meister was 'r gelukkig nag. Ze viel metien
met de deur in huis.
"Meister," zee ze, "nou moet je drs uitslcaie
met dat arme kind te troiteren met die ge-
skiedenis. Ze ken 't nou ienmaal niet ont-
houe en wat lcenne oos nou toch die oue lcir-
rels van vroeger en die jaartalle skele. Dat is
allegaar weest en verbai, deer hè je nou toch
niks meer an. Wai leve nou in deuze toid en
zai heb nou alle dage poin in d'r loif, deur
wat ze in vroeger jare allegaar uitspoulct
hewwe. Dat moet over weze oor. Geef 'r nou
maar gien beurt meer, den is die ellende olc
weer an zai, want dut is gien harden."
Zo, dat was dat! Ze had 'r gal spuid en kon
meister olc 'rs an 't woord lcomme. Hai was 't
hillegaar niet iens met 'r opvattings, olc ge-
slciedenis heb je nodig, 't zou een mooie boel
worre as ze d'r allegaar zo over doch te.
Maar hai had toch olc wel een lcoilcie op zo'n
haaibaai van een moeder en zee oplest dat ie
't belcoilce zou. Opgelucht stapte moeder weer
op de fiets en karde met een grote veert op
huis an. Maar meister die had 'r weer een pro
bleem bai!
't End van 't liedje was, dat Jopie niet meer
overhoord wier en geniesen een coifer op 'r
rapport kreeg voor geslciedenis. Maar dat kon
Jopie en d'r moeder gien fluit skele!
't Slcoolloupen wier in alle gevalle een lcloin
beetje minder beroerd.
Nel Rentenaar-Bakker
Jopie is nou al lang en breid trouwd. Toe ze nag jong was, heb ze een zwere skooltoid had. Ze
vond skoolgaan verskrikkelijk. Ze was niet zo leerderig anloid, dus an temet alle vakke had ze een
gloeiende hekel. Vooral geskiedenis, ze kon nooit name en jaartalle onthoue. En tot overmaat van
ramp kreeg ze alle kere een beurt.
of zoin?"
"Nei, dat niet," snikte Jopie, "maar
-45.-
