ingekwartierd. Opmerkelijk was het wegval
len van rangen en standen. Het Nederlandse
volk wilde als een geheel die oorlogsdreiging
te lijf gaan. Door die dreiging liep het aantal
badgasten sterk terug. Vooral uit Duitsland
kwamen nog maar sporadisch gasten. In de
weekenden kwam er veel familiebezoek voor
onze soldaten. Maar dat was nou niet het
'vreemdelingenverkeer' dat men zich had
gewenst.
De meidagen van 1940: Soldaten en burgers,
iedereen was in paniek. Aan de duinkant
moesten nog 'even' onderkomens komen.
Trailers met hout reden af en aan. Burgers en
militairen spitten diepe gaten, die gesteund
door balken en planken een schuilplaats
moesten gaan bieden. Vijf dagen oorlog was
te lang. De verliezen waren zwaar en de ver
nielingen groot. We kregen nieuwe 'gasten',
die we noodgedwongen moesten nemen.
Na de meidagen in 1940 werd af en toe nog
een badgast gezien. Er kwamen nog wel dag
jesmensen.
Vanaf mei 1940 tot augustus 1942 was het
vaak slikken of stikken. De bezetters waren
de baas en alles werd door hun geregeld.
Door attente lezers werden wij gewezen op
fouten in de vorige 'Cloclc': In het artikel 'Het
buurtje van de families Schouten en Snel'
wordt gesproken over Jan en Piet Way (blz.
35). Dit moet zijn: Jan en Piet Weij, waarvan
akte.
Op blz. 39 staat dat de rotspartij op het Dorps
plein in 1991 het veld moest ruimen. Dit
moet natuurlijk 1961 zijn!
Het zetduiveltje was kennelijk actief in de
laatste 'Cloclc': de namen bij de foto van de
familie Ten Boelcel (blz. 32) kloppen niet,
aldus een van onze leden. We doen het daar
om nog eens dunnetjes over:
Waren het eerst maar 'geruchten', later
kwam het definitieve bericht: Vanaf augustus
moesten panden die op te korte afstand van
de zee stonden worden ontruimd. Maar 10
dagen tijd werd er gegeven om te verhuizen.
In 1940 was het bestuur van de VW als volgt
samengesteld: A. Brussaard, T. Koerts, G. Kui
per, G. Kos, R. Koelemeij, P. Vos, G.D. Rehorst.
Omdat de bestuursleden door de evacuatie
verspreid kwamen te wonen, hadden ze min
der contact met elkaar. Ook had ieder zijn
eigen zorgen, zodat er aan de VW nauwelijks
meer werd gedacht. Trouwens wat zou er na
de oorlog nog van het dorpje Callantsoog
overblijven?
Tevens kregen we hierop nog een aanvulling:
de heer Jan Hidde heeft nooit op de boerderij
gewerkt. Hij kwam wel uit Groningen en
werd vrachtwagenchauffeur bij de firma Bras
uit Schagen. Hidde reed bijna dagelijks langs
de boerderij waar Dina woonde. Er werden
vrachtwagens met afgegraven zandgrond ge
reden naar o.a. de Stolpen om de weg naar de
nieuwe brug 'op te laten lopen'. Dat zand
kwam uit de hoek Dorpsweg-Abbestederweg.
Nu staat daar een hotel/appartementencom
plex.
Alle kritische en attente lezers: bedankt! Sa
men met u maken we er iets moois van.
Bovenste rij, v.l.n.r.: Piet (getrouwd met Riek Vos);
Jaap (Alie Hooft); Klaas (Guurtje de Boer, later met
Engeltje Weij-Zeeman); Anne (Jaap Landman);
Trijntje (Jan Hoek). Onderste rij v.l.n.r.: Gerrit
(Trien Kater); vader Gert ten Boekei; Jopie - op de
tafel (Jaap de Wit), moeder Pietertje ten Boekei;
Dina (Jan Hidde), Grietje (Henk Kooger).
Hier eindigt het verhaal van Jacob Vos over de
geschiedenis van de VW in Callantsoog. In de oor
log werden de activiteiten van de VW op een laag
pitje gezet. Na 1945 pakte men de draad weer op.
Wellicht is er iemand die het verloop van de
geschiedenis van de VW van na de oorlog wil be
schrijven? Neemt u dan even contact op met de
redactie.
- 51.-
