ook gebracht en later opgehaald en in de
schuit aan 't Sluisje geladen. Wat een zwaar
werk, want één voor één op Ome Cor en Ome
Jacob hun nek werden ze in het ruim van de
schuit geladen.
In Alkmaar aangekomen weer één voor één
bij het trappetje op er uit gesjouwd. Don
derdagavond ging men al varen om er weer
op tijd te zijn. Als ze vroeg arriveerden gin
gen ze toch al een enkele keer naar de bios
coop in Alkmaar en daarna lekker slapen in
de roef. 's Morgens heel vroeg begon dan 't
lossen en Ome Cor Jimminlc verhandelde dan
ook nog eens op maandag het vee en vrijdags
graan. Het was een uiterst betrouwbare man
en het uitbetalen geschiedde of bij hem aan
huis of hij bracht het rond. Zulke mensen lie
pen met kapitalen op zak. En tot op de dag
van vandaag gaat er op de veemarkten veel
baar geld over tafel. De handelaars hebben
een portefeuille aan de ketting om hun hals
in de binnentas. Als ik het zie, word ik altijd
warm van binnen, omdat ik het nog zo echt
vind, geld bij de vis en de handel. Mooi werk.
In de loop van de tijd is men ook bij de
Jimminken een fouragehandel begonnen. Dat
hield in alle soorten veevoer en kunstmest.
Ja, geen honden-, katten- en vogelvoer, daar
hadden we 30 jaar geleden nog niet over ge
hoord. Dat veevoer werd gelijk met het meel
voor de baldcers en verschillende artikelen
voor de winkeliers op de terugweg uit Alk
maar meegenomen en zaterdags rondge
bracht.
Zo waren er verschillende bezigheden en is er
altijd hard gewerkt.
Nu ik zo over vroeger zit te schrijven herin
ner ik me mijn eerste schooljaren. We gingen
allemaal lopend op klompen naar school en
ons brood in een stiklcebuul en bleven altijd
onder de middag op school over. Het waren
toen nog grindwegen met een paardenpadje
van rode stenen in het midden. Op 1 april
begon het schooljaar en in de maand augus
tus was de grote vakantie en de laatste paar
weken van augustus waren de kinderen met
een 'melkkrossie' spullen aan het ophalen
voor de lconinginnestook want koningin Wil-
helmina was 31 augustus jarig, 's Avonds had
elke buurt dan in de omgeving een grote fik,
machtig mooi was dat.
Dikwijls waren er strenge winters en reden
de mensen op het Noord-Hollands Kanaal of
ging vader met de arreslee en een vossebles
ervoor even naar 't Sluisje. En nu woon ikzelf
alweer 43 jaar onder de rook van het helaas
afgebroken gehucht. Wat eens een middel
punt van de omgeving was en een minihan-
delscentrum. Het voor ons zo vertrouwde
'Sluisje.'
1950 Woning en werkplaats van Arie Mosk.
- 35.-
