Vijfenzestig jaar badgast
1999
De bestemming was 'Zonneschijn' (nu nr. 11),
toen neergezet op de plaats van nu nr. 12.
Montagebouw uit Vroomshoop. Het oogde
niet erg, net een aannemerslceet. Besloten
werd om de veranda toe te voegen om het
geheel wat aantrekkelijker te maken. Machtig
interessant voor een kind, die bouwvakkers
activiteiten. Binnenschilderwerk moest zelf
gedaan worden. Ik herinner me een tocht
achter op de fiets naar Schagerbrug om verf
te halen bij Renooy.
Tegenover ons was het atelier van Annie op 't
Landt en Tine van Doornik. Beelden van een
expositie zweven in mijn herinnering. Een
prent met het gezicht op Callantsoog vanaf
de Seinpost uit 1929 van Tine van Doornik
siert nog altijd onze wand. Het verschijnsel
'tweede woning' begon in die jaren op te
komen. De een na de ander verrees langs het
zeer zanderige schelpenpaadje dat later de
Op 't Landtweg zou worden. Families uit
Schagen, Amsterdam, Friesland etc. kwamen
elk jaar terug en werden goede bekenden.
Achter ons het huisje van Maarten Mooy
(1864 - 1961), de beroemde oud-schipper van
de reddingboot. Hij lette op ons huisje buiten
het seizoen. Achter was een klompenhos, bin
nen, in mijn herinnering, links onder het
raam een tafel met twee stoelen waarop het
oude stelletje zat. Ik ben nu zelf bijna even
oud. Niet te geloven. Een blad met theelichtje
en een petroleumstelletje zie ik ook nog voor
me. Eens had Maarten Mooy een jubileum te
vieren. Naast en voor het huis stond de
Fanfare te spelen met heel veel volk er
omheen. Toespraken waren er ook.
Naast ons de Tandem (nu nrs. 8 en 10) van de
families Rezelman en Barneveld uit Schagen.
De vakantie beviel zo goed dat mijn ouders,
tesamen met een oom uit Wieringerwaard,
een jaar later een tweede zomerwoning er
naast lieten zetten: Erica, op de plaats van nu
nr. 14.
Elk jaar naar Callantsoog, elke dag naar zee.
Langs het paadje tussen het kampeerterrein
en de RW tuintjes, om het emplacement van
het duinspoortje, langs het reddingboothuis
je, onder langs de Seinpost (het pad omhoog
aan de zuidkant) naar het strand. Bij paal 13
was onze vaste stek. Elk jaar strandhopen en
strandfiguren maken. Sommige gewonnen
prijzen kunnen we ons ook nog herinneren,
's Avonds nog een wandeling naar het
Kooibos of het V.V.V. bosje. Heel laag nog, die
dennen daar. Een vijvertje in het midden.
Wat leek het groot, in kinderogen.
Naarmate we ouder werden verwijdde de
horizon zich. Wanneer oom en tante uit de
Wieringerwaard met de auto op bezoek kwa
men, mochten we ze tegemoet lopen langs de
Zuidschinkeldijlc. Maar niet verder dan de
Zijperdijlc. Onderweg bramen plukken.
Verkeer was er bijna niet. Ook de fiets ging
nu mee naar Callantsoog. Eens dachten we te
zien dat ergens in het noorden een tweedek-
lcertje van de Kooi was neergestort. Niets
gevonden, maar de zoektocht strekte zich wel
tot bijna Den Helder uit. Waarschijnlijk voer
de het vliegtuigje alleen maar een verticale
kurlcetrekkervlucht, een vrille, uit.
Vliegtuigen speelden ook verder een belang
rijke rol in die vakanties. Of is dat alleen in
mijn herinnering zo? Zeer regelmatig werd er
door tweedekkers van land- en zeemacht op
duintophoogte langs de kust gevlogen.
Machtig interessant. Ook de Fokker hoogdek
kers kwamen regelmatig zo laag langs, op
weg van Schiphol naar Texel. Zelfs de viermo
torige F22.
Steeds meer huisjes verschenen langs ons
schelpenpaadje. Ook bij de ingang van het
dorp en achter de kerk (nu de Zeeweg). Maar
de zee en het strand bepaalden toch in de
eerste plaats ons leven in Callantsoog.
Wandelen naar Groote Keeten en naar Petten.
Jutten langs het strand waar regelmatig dode
bruinvissen te 'bewonderen' waren. Op je
buik op de eerste duinrichel met een verrekij
ker naar het Zwanenwater turen om lepe-
doorj. IJff
Gebruind door de zon, schijnbaar onvermoeid na een dag aan het strand, zwerven de klein-kinde-
ren nog even met vriendjes en vriendinnetjes rond de huisjes aan de Op 't Landtweg. Te vroeg om
naar bed te gaan. Nog niets veranderd sinds vijf en zestig jaar geleden opa in 1934 voor het eerst
als vijfjarige met zijn ouders in de zomer naar Callantsoog kwam. Achterop de open vrachtwagen
van oom Klaas. Uitkijken voor de stoomtram die tussen Alkmaar en Schoorldam vele keren de
weg kruiste.
- 32.-
