KROEGENTOCHT
HET DORPSKOFFIEHUIS~
Het leek zo eenvoudig: Zet even op papier hoeveel cafés er vroeger in Callantsoog waren! Nou, dat
viel tegen, want het waren er liefst zeven! Gelukkig kreeg ik van verschillende kanten hulp. Gert
Kuiper wist er nog veel van en Aris Vriesman en Piet Tromp konden me ook nog helpen. En laten
we niet vergeten al die knipsels, foto's en notities van mijn vader. Regelmatig vind ik nog gegevens,
die voor 'de Clock' te gebruiken zijn. Zo'n archief is een rijk bezit!
Jacob Vos Pzn.
Kort nadat 'de Hertekop' was klaar gekomen
(±1877) liet Jan Adrianus Vos (bijnaam: 'Jan Keers')
óók een café bouwen. Het had vrijwel dezelfde
hoofdvorm als 'de Hertekop', maar de café-ruimte
was groter. Het stond in dezelfde huizenrij. Er bleef
een brede weg tussen 'de Hertekop' en het nieuwe
café. Over die weg kwam je bij de Kerk.
Omdat hij een ziekelijke vrouw had, duurde het niet
lang of hij zocht een nieuwe eigenaar. Dat werd
Gerrit ten Boelcel (bijnaam: 'Rijke Gert'), ook geen
blijver, want de volgende cafébaas werd Simon
Kuiper. Die had het al na twee jaar belcelcen en ver
trok naar Kolhorn, óók als caféhouder.
De opvolger werd Simon Kos, een man met een voor
uitziende blik. Hij liet het pand verbouwen (1926) en
door het maken van een nieuwe kap kwam er ruim
te voor 10 hotelkamers. Er kwam ook een aparte eet
zaal naast de cafézaal. Hij hoopte zo van het opko
mend toerisme te profiteren, ook al omdat er nog
weinig hotel-accommodatie was.
Het zat Kos ook niet mee, helaas. De financiering
van de verbouwing kwam niet rond, doordat de
hypotheekgever zich terugtrok. Hij werd failliet ver
klaard en Jan Toes uit Groote Keeten die de zaak had
verbouwd, ging er ook aan onderdoor.
De opvolger werd Simon Koning, maar op diens
harde werken rustte ook geen zegen.
In april 1930 ging Piet de Haan met zijn gezin het
proberen. Het werd 'Hotel de Haan' en de zaak ging
floreren. Maar dan breekt in mei 1940 de 2e
Wereldoorlog uit en krijgen we met Duits geweld te
maken. Twee jaar later moest ons dorp binnen 10 dagen geëvacueerd worden. Dat was in augus
tus 1942, een zwarte dag voor dorp en bewoners! Het gezin de Haan vond onderdak aan de
Kollcsluis. De inventaris van het café werd in Friesland opgeslagen.
In 1945 werd het gebouw wat opgeknapt met de schaarse middelen die toen beschikbaar waren.
In 1947 kocht de familie Ben de Vries het pand. Zij verhuisden in maart uit Schagen met een
vrachtwagen van Greuter, midden in een zware sneeuwstorm. Door hardwerken bouwden zij
een mooie zaak op. Tobi en Ben verstonden hun vak! En dan brak er in de nacht van 23 op 24
oktober 1952 brand uit! Na enkele uren bleven er een paar muren en wat verkoold hout over.
Dat betekende het einde van meer dan 70 jaar 'een kroeg' op deze plaats. Want op het open ter
rein werd eerst voor de V.V.V. een tijdelijk informatiekantoortje neergezet.
In 1958 werd er een ijssalon voor Toon en Ma Brantenaar gebouwd. Deze werd in 1966 door de
fam. Molenaar overgenomen. Na 30 jaar deed deze familie de zaak over aan anderen.
De gedupeerde fam. de Vries liet in 1953 een hotel met een grote toneelzaal bouwen op het braakliggende terrein waar eens hotel
'Duinzicht' had gestaan. Over dat laatste hotel leest u meer in een volgende 'Clock'.
22
