OveR heunpiAncercs en sawibweRkens (,5esL2)
Het kiUbje
Vit btond meebtal
aekteJi de woning.
Het kad een dU.-
necte afivoeA op de.
bloot o{, het wou,
ultgeAuut met de
legendauuu,eke ton.
Geslapen werd als regel in bedsteden. De toiletgelegenheid - het huisje - bevond
zich buiten het woonhuis of met een directe afvoer op de sloot of het was uitge
rust met de legendarische ton. De laatste had als voordeeldat je hem in de tuin
kon legen. - Mest-.
Verwarming vond plaats middels het zich in de keuken bevindende kolen-fornuis en
door de in de woonkamer geplaatste pot- of haardkachel, de overige gedeelten van
het huis bleven onverwarmd.
De verlichting werd tot aan de 30er jaren geregeld met de petroleumlamp, daarna
werd vrij snel overgeschakeld op elektrisch licht. Aan de Duinweg echter duurde
het tot medio 1940 voor het elektrische licht ontstoken kon worden. De bewoners
in de huizen en boerderijen langs die weg profiteerden in feite van de aanwezig
heid van Duitse troepen in de zogenaamde 'MarinesteliingOp gezag van de Duit
se militaire autoriteiten moest de stroomvoorziening in de gemeente Callantsoog
'sofort' uitgebreid wordenl Zodoende kwam het elektra ook bij de mensen aan de
Duinweg
Waterleiding was al veel eerder in het dorp aanwezig.Ook wat deze voorziening be
trof bleef de Duinweg achteraan lopen.Het werd ruim na de 2de wereldoorlog dat
ook voor deze Callantsogers de waterput tot het verleden ging behoren.
Het gezinsleven had een eenvoudig patroon, 's Winters werden er veel gezelschaps
spelletjes gedaan. En daar deden de kinderen ook aan mee
Gelezen werd er ook welmaar niet veelvooral niet door vrouwen en meisjes, om
dat die zich ook 's avonds nuttig konden maken met breiwerk of iets dergelijks.
Een en ander gedachtig de schone uitspraak:"Een vrouwehand en een paardetand mo
gen nooit rusten."
Pretjes, zoals met vakantie gaan, bestonden als regel nietDe enige uitlaatklep
was de Callantsoger-kermis in de eerste week van september met de daaraan verbon
den toneeluitvoering op maandagavond. Dat was een hoogtepuntwaarnaar het hele
jaar uitgekeken werd.
De uitvoeringen vonden meestal plaats in de zaal van mevrlekeienburgLater werd
dit café De Waal.
De zaal van mevr. Tekelenburg was speciaal bij de mannen in trek, omdat de dochter
van de eigenares (Non) tot de plaatselijke schoonheden behoorde en daardoor, on
geacht de kwaliteit van het toneelstuk, altijd voor een goed gevulde zaal zorgde