Tabaks speciaal z aak
Drieënhuizen
distributie werd minder, dus werd hij ontslagen. Maar om
dat inmiddels zijn oudste zoon geboren zou worden (1947),
was er geld nodig voor een verbouwing. In de winkel kwam
Gert Eecen langs, toen piloot bij de luchtmacht, die voor
mijn pa een baantje versierde bij zijn vader, mr. Eecen, eige
naar van de 'Brandwaarborg' in de Langedijk. De komische
situatie deed zich dus voor, dat mr. Eecen van de Eeuwige
laan 's ochtends en 's middags met zijn autootje voor de deur
in de Stationsstraat stil hield om zijn 'jongste bediende' op
te halen dan wel weer thuis te brengen.
Toen de baby geboren was en een eigen slaapkamertje had
gekregen, is het Eecen-baantje weer opgezegd en is mijn
vader verder alleen nog als middenstander in zijn winkel
werkzaam geweest. Het is nu eigenlijk onvoorstelbaar dat
we toen op vrijwel dezelfde oppervlakte als nu de winkel
groot is, een compleet huis hadden: winkel, woonkamer,
slaapkamer, kinderslaapkamer, schuur, strookje tuin en later
een schuur waarin de auto stond, alles op een 110 m2.
In de 50er jaren ging het goed met de winkelstand. Neder
land herrees en men ging 's zomers in eigen land op vakan
tie. Bergen had veel pensions, iedereen verhuurde, had een
tuinhuisje, etc. Mijn ouders werkten hard, zeven dagen per
week, 's zomers tot 's avonds tien uur, op zaterdagavond
tot elf uur, maar het financieel resultaat mocht er ook zijn:
in 1953 ruilde mijn vader zijn oude Fiat Piccolino in tegen
een nieuwe Morris Minor. De verkoop bestond nog steeds
uit sigaren, sigaretten en wat daar bij hoorde, maar steeds
belangrijker werd de verkoop van souvenirs.
Een probleem was, dat het pand geen eigendom van mijn
vader was: in de oorlog had een groepje mensen dat niet
geëvacueerd was, de kans gekregen panden te verwerven, en
de Stationsstraat met het blok waarin de winkel zat, was zo
doende van iemand die niet van plan was veel aan onderhoud
te doen. Toen de oude dame, die boven de winkel woonde,
in 1960 naar Elkshove ging, kwam dit hele huis vrij en met
wat mitsen en maren konden mijn ouders toen het hele pand
kopen, het benedenhuis tot winkel maken en boven gaan
wonen. Ter illustratie: de aankoop van het pand was 40.000
gulden (omgerekend voor nu: 18.000 euro), de verbouwing
kostte nog eens 20 mille en daarmee kwam de bodem van de
schatkist wel in zicht. Het was de tijd dat een nieuwe Volks
wagen 4.000 gulden kostte, dus reken dat maar door: het
ging zomaar even om 15 nieuwe VW Golfjes, best veel geld.
Na de verbouwing kon de winkel meer klanten aan, maar
Bergenaren bleken overigens maar moeilijk aan nieuwe win
kels te kunnen wennen, maar dat kwam op termijn toch wel
goed. Overigens hadden mijn ouders in 1957 hun tweede
kind gekregen: Gerard, ik dus, degene die nu nog steeds de
zaak doet.
In oktober 1966 voltrok zich een ramp: volkomen onver
wacht overleed op een zondagmiddag onze moeder, 48 jaar
jong. Dat was het begin van een heel moeilijke tijd, vooral
voor mijn vader: het was buitengewoon zwaar om én de
BERGENSE KRONIEK, NOVEMBER 2013
rrit bcgrtp sindf l?37
