Robert Ryman
Parijs, vlakbij Londen, Berlijn en Amsterdam en dat hij
met zijn gezin twee maanden in mijn huis mocht wonen
en dat ik er dan uit trok in ruil voor nr. 28, net als ik met
Appel had gedaan. Weer hoorde ik niks. Ik kon er niet van
slapen - als zo'n doek je eenmaal te pakken krijgt, dan laat
het je niet los. Ik wachtte weer een paar weken en vroeg in
een volgende brief: Als ik nou naar New York kom, heeft
het zin, wilt u me ontvangen Ook daar kreeg ik geen
antwoord op.
Een paar maanden later stond er in het NRC
Handelsblad een advertentie voor een culturele reis naar
Philadelphia, Montreal, Boston en New York, waar wij drie
dagen tot onze beschikking zouden hebben. Ik schreef er
direct op in, maar kreeg na drie weken bericht dat de reis
wegens te weinig belangstelling niet door ging. Toen ben ik
meteen in mijn eentje op het vliegtuig gestapt en ben naar
New York gegaan. Ik had niets van tevoren geregeld, zodat
ik vanaf het vliegveld met een bus naar het midden van
New York ben gegaan en bij het busstation geïnformeerd
heb naar een hotel. Die waren echter zo duur, 25 a 30 dollar
per nacht, dat ik vroeg of er geen goedkopere gelegenheden
waren. Ik kreeg toen een adres van het YMCA, een hotel
voor studenten. Dat kostte 9 dollar, wat me beter paste. Ik
had een heel klein eenpersoonskamertje, maar was in elk
Als je in New York van tevoren een plan opmaakt
van waar je heen wilt, is dat erg eenvoudig. Je kijkt op een
plattegrond en noteert alleen de nummers van de straten.
Midden in New York ligt het Central Park. Aan de ene kant
daarvan heet het East, en aan de andere kant West. Je steekt
je hand op en er komt meteen een taxi, die staan nooit maar
rijden altijd heen en weer en kun je zo aanroepen. Je zegt
bijvoorbeeld 47 East en hij brengt je er.
Toen ik een paar dagen in New York de
belangrijkste adressen, zoals het Guggenheim Museum,
het Museum of Modern Art, het World Trade Centre en
het Rockefeller Centre had bezocht, ging ik op weg naar
de Weber Gallery. Ik ontmoette daar een vrouw en vroeg
naar het werk van Robert Ryman. Zij ging weg om de
heer Weber te vragen. Even daarna kwam hij zelf, Weber.
Ik vroeg hem hetzelfde. 'O no, that is in the warehouse,
that is not here.Ik zei dat ik zijn werk in Amsterdam had
gezien en het nu graag bij hem wilde zien. Om kort te zijn,
er volgde een heel merkwaardig gesprek, zodat ik werd
uitgenodigd op zijn kantoor. Hij vroeg mij daar:' What do
you see in his workIt has no subject'. Ik zei: 'That is what
I mean, he is painting with the paint and the paint is his
subject'. We zaten even later aan een lekkere borrel toen ik
hem vroeg: 'Will you call Robert Ryman and tell him that
I am here?' 'O no, he meets nobody'. 'Ik zei: 'He knows
me! Will you tell him that I am here in New York to meet
Robert Ryman'. 'I will try', zei hij. Hij kwam terug en zei:
'Tomorrow afternoon, 5 o'clock at his home'.
De volgende dag dus naar Ryman; om vijf uur precies was
ik er. Hij gaf me een hand en zei: 'Dear mister Plomper,
thank you for your kind letters, but I am so sorry, that
what you mean is my own collection and that is not for
sale'. Enfin, we hebben een voortreffelijk gesprek gehad en
toen het zes uur was, zei ik: 'Sorry, you must eat, I go'. 'O,
Kunsthalle Basel -19.Juni bis 10. August J975
Robert Ryman
1930 Geboren in Nashville, Tennessee
1948-49 Studium am Tennessee Polytechnic Institute,
Cookville
1949-50 Studium am Peabody College for Teachers,
Nashville
1950-52 Dienst in der amerikanischen Armee
1952 Obersiedlung nach New York, wo er jetzt noch
3-^ r?^
t*
Robert Ryman, Wedding Picture, 1961. Olieverf op karton. (Foto uit de catalogus).
Catalogus van Robert Ryman uit 1975 met een opdracht van de schilder voor Plomper,
gekregen tijdens zijn bezoek aan New York eind jaren zeventig.
