Piet in zijn schoenmakers-
werkplaats eind jaren '40.
Rond het huis vliegen Piet zijn duiven, een grote hobby van hem.
'Ik heb samen met Jan Duinmeijer, Piel van Ext er en Klaas
Vrasdonk in 1952 de duivenvereniging 'De Berger Luchtpost'
opgericht. Ons honk is een vroegere kleedkamer van Berdos.
Aanvankelijk hadden we heel veel leden, maar twee jaar geleden
is de vereniging opgeheven. Jongeren voelen niet meer voor de
duivensport en misschien wonen mensen in nieuwbouwwijken
ook wel te dicht op elkaar. ZelJ ben ik nog steeds een enthousiast
duivenmelker en fok ook nog jonge duiven; voor twaalf uur 's
morgens moet je me ook niet storen, dat is de tijd voor mijn
duiven. Ik breng ze elke week naar de Groene Weg waar ze dan
ingekorfd naar de plek van lossen worden gebracht. Mijn jonge
duiven vliegen nog niet zo ver, maar er zijn duiven die wel 1000
km. kunnen overbruggen. Weet je waar ik met mijn duiven veel
last van hebVan het toegenomen aantal roofvogels die rond
mijn kooi hangen; ze zijn beschermd dus je mag er niets aan
doen.
Piet bij zijn duiven in de jaren vijftig.
'Ik ben een echt verenigingsmens' zegt Piet, 'ik heb ook veertig
jaar op een kaartclub gezeten, maar voetbal was toch jarenlang
mijn grootste passie. Wat was het gezellig op het veldje aan de
Nesdijk hoek Lijtweg. Je voetbalde er niet alleen, we
onderhielden ook het veld zelf. Na de wedstrijd wasten we ons
met slootwater, dat was dan ook wel nodig want het veld was
vaak meer modder dan gras. Alles was dus heel primitief, maar er
waren wel twee kleedkamers en een tribune aan de westkant van
het veld. Op zondag stond er een snoepstalletje. We hadden een
fantastisch elftal met onder anderen de gebroeders Weijers in de
achterhoede en Dirk Dekker als spil; voorin liepen Jan en Jaap
Schmidt en Geert Bos natuurlijk die altijd een boerenzakdoek om
zijn nek had. Op zondag zat het veld barstensvol supporters. Na
een gewonnen wedstrijd gingen we naar ons clubhuis, café
Nieuwendijk op de hoek van de Hoopweg. Ik was toen aardig
bekend in Bergen, als Geertje en ik gingen wandelen was hel 'Hé
Piet, dag mevrouw'. Voor de oorlog hoorden we bij De
Haarlemse Voetbalbond, die natuurlijk alleen voor rooms
katholieken was. We moesten dan bijvoorbeeld in Akersloot of
Limmen 'Uit' spelen, maar ook wel eens op Texel of in de
Zaanstreek. Dat deden we natuurlijk gewoon op de fiets of soms
met de bus. Na de oorlog speelden we in de amateur-afdeling van
de K.N. VB. 4e klas; we zijn nog eens bijna gepromoveerd naar de
derde klas, wat zat het Berdos veld toen vol! Ik heb zo'n twintig
jaar in het doel gestaan, altijd behoorlijk fanatiekdaarna werd ik
leider van het aspirant-elftal. Op een gegeven moment kon ik het
met meer met baan en gezin combineren, maar ik ging natuurlijk
wel zo veel mogelijk kijken. Nu spelen mijn kleinkinderen weel
bij Berdos, het is daar één grote familie.
Eén van de dochters komt binnen, het wordt tijd voor een
koppie; Piet heeft zijn rust wel verdiend.
Staand vlnr: Jaap Schmidt, vader Beukers, Jan Beentjes, Jan Schmidt, Nico
Dingendis, Jan Meyer, Jan Noort, Piet van Wonderen, Piet Weyers, de secretaris.
Half staand: Geert Bos.
Zittend: Dirk Dekker, Henk Weyers, Brakenhoff, Jan Oldenburg, Henk Schotten.
