Trees Staarink-Bruinsma I Bergenaren vertellen over vroeger
Mevrouw Johanna Frans-Ekkel, dochter
van Marinus Ekkel en Jacoba Calkhoven is
geboren op 22-1-1927 in Nijverdai. Zij
huwde in 1949 met Jan Frans, administra
teur van beroep en kreeg vier kinderen,
een meisje en drie jongens.
Mevrouw Frans werd in 1973 leidster
van de gezinsverzorging in Bergen. Bij de
plaatselijke NCVB (Nederlandse Christen
Vrouwen Bond) bekleedde zij acht jaar het
voorzitterschap. Zij maakte als bestuurslid
van een protestants-christelijke partij de
overgang mee naar het Christen Demo
cratisch Appel (CDA). In 1977 werd zij in
Bergen als gemeenteraadslid van het CDA
gekozen en vervulde van 1990-1994 het
wethouderschap na fractievoorzitter te zijn
geweest. In diezelfde periode was zij tot
1990 bestuurslid van het NHKC (Noord-
Hollands Kunst Centrum waarvan de
laatste tien jaar als voorzitter.
evrouw Frans, door vele Bergenaren
Annie Frans genoemd, heb ik een aantal
jaren geleden met haar zuster uit Canada
voor De Duinstreek gefotografeerd en
sindsdien niet meer uit het oog verloren.
Met veel plezier begin ik dan ook aan dit
interview en merk dat dit wederzijds is.
Annie Frans vertelt:
'Mijn wieg heeft nét niet in Bergen
gestaan, toen ik vier jaar was kwam ik
pas in Bergen wonen. Ik ben in een niet
strenggereformeerd gezin opgegroeid en
was op één na de oudste van vier meisjes.
Mijn vader was vertegenwoordiger
bij Gazelle (fabrikant van fietsen) en viel
destijds in voor een zieke vertegenwoordi
ger in de regio Noord-Holland en Texel.
Ze waren erg tevreden over hem, waar
door hij in dit rayon bleef werken. Hij
mocht zelf bepalen waar hij wilde wonen
en omdat wij in Nijverdai in een bosrijke
omgeving woonden, koos hij voor Bergen.
Het werd een huurwoning aan de
Bergerweg, die betaald werd door zijn
werkgever. In 1939 verhuisden wij naar
een eigen woning in de Waldeck
Pyrmontlaan. Mijn vader zag altijd het
goede in de mens en was zeer rechtvaar
dig, die eigenschap heb ik gelukkig van
hem meegekregen.
Mijn moeder was iemand die voor
iedereen klaar stond, het was altijd open
huis bij ons en erg gezellig, mede door de
humor van mijn vader. Van mijn moeder
heb ik borduren en breien geleerd; zij
breide vroeger jurken en zelfs manteltjes,
maar alleen toen wij kinderen
waren. Later heb ik zelf voor mijn kinde
ren ook truien gebreid en voor mijn vijf
kleinkinderen wandkleden geborduurd.
Als uitverkorene van haar school om een boom
te planten bi] het Van Reenenpark, loopt Annie
Ekkel trots naast haar ouders naar het gemeen
tehuis, 1937.
Schooljaren
'Op de hoek Dokter Van Peltlaan en
Prins Hendriklaan, naast het Rehoboth-
kerkje, heb ik de Christelijke Lagere
School doorlopen.
In het huwelijksjaar van Prinses
Juliana en Prins Bernhard in 1937 moch
ten twee kinderen van de drie scholen die
er in Bergen waren, als blijvende herinne
ring aan deze gebeurtenis, een boom voor
het Van Reenenpark planten. Ik was de
uitverkorene van mijn school en zeer ver
eerd. Op de foto loop ik trots met mijn
ouders langs het muurtje van de Ruïne-
kerk naar het gemeentehuis ('t Oude
Raethuys). Liet was een onvergetelijke
gebeurtenis!
Als burgemeester Van Reenen jarig
was kwamen alle schoolkinderen naar
Kranenburgh, waar hij destijds woonde,
voor hem zingen. We stonden dan met
zijn allen op de oprijlaan, de deuren gin
gen langzaam open en als hij in de deur
opening verscheen zongen wij Lang zal
hij levenen wij eindigden altijd met 'Het
liedje van de Bergenaar'. Ik kan het nü
nog uit mijn hoofd zingen.
Annie Frans gaat er recht voor zitten en
begint enthousiast te zingen:
Ik heb het lief, mijn dorpje klein
Daar aan der duinen rand,
Zoo lieflijk, zoo vol zonneschijn
Is geen in 't heele land.
Het karakteristieke huis aan de Meerweg dat
Annie Frans en haar man in 1953 huurden. In
1973 kocht Annie dit huis; vanaf 1990 woont zij
aan de Dirk Klompweg.
Ik heb ze lief, de huisjes laag
Verscholen in het groen,
Omgeven door een Meidoornhaag
En geurig bloemfestoen.
'Hierna sprak de burgemeester ons toe en
na een koekje gekregen te hebben gingen
we weer naar huis. Ik vond het ieder jaar
weer spannend, natuurlijk ook omdat ik
mijn mooiste kleren aan mocht.
Weet je dat wij op school telefoonles
kregenMet drie kinderen in een kamer
tje waarin een telefoon hing kwam een
personeelslid van de telefoondienst alle
beltonen uitleggen. We leerden alles over
de bezettoon, de informatietoon en hoe
wij een nummer moesten draaien. Aan
het einde van de les werd er dan nog een
keer gebeld. Dit is toch niet meer voor te
stellen nu met al die mobiele telefoontoe
stellen.
Een onvergetelijke gebeurtenis voor
mij was de trouwerij van juffrouw
Brinkman in Amsterdam. We reden met
de bus naar de kerkdienst en op de terug
weg mocht ik met Hennie Daatselaar als
bloemenmeisje op de houten brug voor
28
