Mh
Henk Taets van Amerongen als rattenvanger
van Hameln op naar de prijsuitreiking.
Links mejuffrouw Van Guiick (Tineke Mooy),
onze leidster.
een lampionoptocht op Koninginnedag
(31 augustus). Hotel Nassau Bergen gaf
een kinderbal en er kwamen geregeld
dansorkestjes, zodat de liefhebbers op de
met rood/zwart fluwelen 'kabels' afgezet
te dansvloer hun gang konden gaan.
Voor de kinderfortenwedstrijd moest
je een ploeg van acht vormen en jc daar
mee inschrijven. Op het vrije strand ston
den op nauwkeurig gemeten afstanden
paaltjes langs de vloedlijn, daar geplaatst
door Schotten Sr., die in dienst was van
de BEM. Je ging met je ploeg naar jouw
nummer en na een fluitsignaal mocht jc
beginnen. Maken we een steile kant naar
zee, maken we er een gracht omheen,
slaan we met onze schoppen de wanden
hard? Het paaltje, als hoogste punt van
het fort, moest steeds mee omhoog
getrokken worden. De zee komt op en
dan klinkt opeens het stopsignaal.
Schotten komt met zijn meetlint en zet
zo nodig de door ons verzette paaltjes
volgens de wedstrijdregels op de juiste
plaatsen. De zee komt steeds dichterbij
en de groep wiens paaltje het langst blijft
staan heeft gewonnen! Met de winnende
groep voorop naar Nassau Bergen, waar
dc prijzen op lange tafels uitgestald staan.
Eerst er langs lopen (oh, als de eersten
maar niet dat nemen...) en dan mag je op
je beurt iets uitkiezen. De vliegers waren
het eerste weg, maar ook de schelpen
doosjes vonden veel aftrek.
Tieners
Zo groeiden we op tot tieners, of 'bakvis-
schen' zoals dat toen heette. We bleven
Bergen aan Zee de beste vakantiebestem
ming vinden - vooral voor de Paasvakan
tie, waar weer andere tradities ontston
den: sprokkelen voor het grote Paasvuur
op het strand, compleet met vuurwerk;
voetbalwedstrijden van 'iedereen tegen
iedereen'; een steeds groter opgezet
'rover en reiziger'-spel in dc duinen, en
natuurlijk eieren kleuren, verstoppen en
vinden!
Verder veel giechelen en 's zomers
veel op het strand en in zee. Wollen bad
pakken, badmutsen met bloemen erop, de
jongens niet in zwembroek maar in bad
pak. De 'strandpijama's' kwamen in de
mode: gebloemde, flodderige pantalons
van katoen met bijbehorend jasje.
Ons strandvermaak werd verhoogd
toen in 1938 mejuffrouw Van Guiick
geëngageerd werd om van 11 tot 12 uur
strandgymnastick te geven. Aanvankelijk
vonden wij dat be-spot-te-lijk, maar toen
het zo'n succes werd dat er steeds meer
mensen, jong en oud, gingen meedoen,
om tot slot allemaal in zee te duiken, von
den wij het een prachtige nieuwigheid.
Engel, dc badman uit Egmond, waak
te over ons en werd geconsulteerd:
'mogen we naar dc zandbank?', om dan
zijn advies op te volgen en ons veilig te
voelen. We gingen ook met onze houten
kano de zee op: eerst duwen door de
branding, dan gauw erin en maar pedde
len! Je kon zo het wrak van de 'Ulysses'
bereiken, dat bij laag water goed te zien
was. Avondstrandwandelingen langs de
lichtende zee en soms daarin te water
gaan was fantastisch!
Eind augustus met zijn allen per tram
naar de kermis in Alkmaar. Het 'sjimmic-
huis' met bewegende bruggen en trappen
en een fotoschicttent waren zeer in trek.
In augustus 1939 bewoonden we De
Magneet in de Pier Panderstraat. Ik herin
ner mij een door ons georganiseerde kin
derkennis ter gelegenheid van de geboor
te van Prinses Irene (5 augustus 1939).
Op de avond van 23 augustus 1939,
toen Duitsland aan Engeland, Frankrijk
en Polen de oorlog verklaarde, aten we op
Kranenburgh. Er ontstond een stilte, en
iedereen overdacht wat er zou gaan ge
beuren. Een van ons liep spontaan naar de
piano en speelde een langzame, plechtige
prelude van Chopin. Het was, zoals wij
ons later realiseerden, het einde van een
Oefeningen op de plaats.
