Een jeugd in Bergen aan Zee
H.A. van Maanen - Dutilh
ren de hele dag aan zon, zee en lucht
bloot te stellen gingen we dan spelen 111
de dennetjes, of de Verspijckweg af en de
duinen in. Daar was een moerasje waar je
kikkervisjes kon vangen, en, heel geheim
zinnig voor ons, het graf van de op het
strand aangespoelde zeeman Vrolijk, met
een kruis en in een vierkant geplante den
nen daaromheen Maar het spannendst
was het Parnassiapark.
Het Parnassiapark
We mochten onze kleine tweewielertjes
meebrengen, maar moesten goed zorgen
dat we op de witte steentjes bleven en niét
op de schelpen aan weerszijden, want dat
was versiering. Wat was er veel te doen:
eerst kwam het croquetveldje met een
huisje waarin het spel werd opgeborgen;
dan kwam het buutveldje, dan de duiven
til en het museum. Buiten de museum
deur stonden twee enorme walviswervels,
binnen was een spannend diorama van
zand, schelpen, opgezette vogels, en een
enorme vogelspin, alles van namen voor
zien. Griczelig-leuk! Achter het museum
kon je langs een smal paadje de 'grote vij
ver' bereiken; geen hekken, geen eenden
maar wel mooi om je zeilbootje op te
laten varen als vader of moeder er bij
waren. Via de hoge uitkijkbank kon je de
trap af en kwam je bi] de 'kleine vijver'.
Toen geen lama's, wel vrij bereikbaar. En
middenin stond het beeld van een meisje
dat bang was voor een kikker. Liggend op
je buik kon je er kleine bootjes laten
varen. Langs ronde 'pleinen' en de
muziektent kwam je bij de hoge trap naar
het Parkhuis. Neeltje Min schonk daar
thee in groene koppen en aan weerszijden
werd druk getennist. Als we stil waren
mochten wc er naar kijken.
Terug naar huis, vroeg eten, dan kon
den we vader afhalen en daarna nog even
buiten spelen. We maakten strepen in het
zand en speelden zo tennis, we fietsten of
speelden met andere kinderen. Geen
autoverkeer, toen! Tussen 7 uur en 7.30
naar bed!
Wat maakte Bergen aan Zee voor ons
zo'n bijzondere plaats? Als badplaats was
het bij uitstek geschikt voor gezinnen met
jonge kinderen, die echt kwamen voor
zee, strand en zon. Bussen mochten alleen
met speciale toestemming komen (de
Zeeweg was particulier eigendom), de
tram was ruim voldoende om badgasten
aan- en af te voeren. De Bouw-
Exploitatie-Maatschappij Bergen aan Zee,
de BEM, zorgde voor de jaarlijks terug
kerende evenementen zoals forten- en
tenniswedstrijden voor jong en oud, en
ijn ouders Dutilh - van Vollenhoven
trouwden in mei 1918 en brachten hun
eerste vakantie, dus nog in de Eerste
Wereldoorlog, door in hotel Nassau-
Bergen. Ze kwamen uit Amsterdam met
trein en tram. 'Mees Ravenhorst sr., met
groen voorschoot, nam de bagage in ont
vangst. Plet hotel was vol en bijzonder
gezellig, onder de directie van den Heer
en Mevr. Zeiler' (citaat uit een brief van
C. D. - van V.). Zeker ontstond toen het
voornemen om hier vaker naar toe te
komen.
En zo gebeurde het. Vier kinderen
(geboren in 1919, 1920, 1923 en 1927) zijn
er opgegroeid, hebben er leren lopen in
De Dennetjes (Engelse Veld) of het
Parnassia Park. Gekleed in witte truien,
rode baaien broeken en zonnehoeden
genoten ze van strand en zee, terwijl de
ouders, keurig in 'pak' en 'japon', in een
strandstoel toekeken.
Er werden huisjes gehuurd voor
twee, soms drie zomermaanden: Skopia,
de Blinkert, de Duintop, de Scholekster,
Parkhuis, de Magneet, en met Pasen Het
Paviljoen. Vader reisde op en neer naar
Amsterdam met trein en tram. Er was een
directe verbinding met Amsterdam vanuit
Bergen om 08.00 uur, met aankoppeling
in Alkmaar aan de trein. Terug in Bergen
aan Zee circa 18.30 uur.
Voor ons kinderen een mooi begin
van de dag: Vader wegbrengen, verse
broodjes halen bij Roos, waar we dan ook
nog een snoepje kregen. De verdere dag
had een vast patroon: naar het strand, de
schep achter je aan slepend, moeder met
een karvol badpakken., handdoeken en
zand-speelgoed. Er waren drie strandaf-
gangen: zuidelijk naar het koetsjesstrand,
midden naar het tentenstrand, noordelijk
naar het vrije strand. Wij kozen meestal
de middenafgang, groeven een kuil voor
moeder, en gingen spelen. Tegen 12 uur
mochten we met moeder in zee, werden
daarna stevig afgedroogd en dan naar
huis. 's Middags werd er gerust van 2 tot
3 (zonder boek!) en aangezien het in die
tijd onverstandig werd gevonden kinde
Terugdenkend aan de vroege en latere
kinderjaren met vakanties in Bergen aan
Zee komt er een stroom herinneringen op
gang: beelden, gevoelens, gezichten,
onbezorgd genieten. Maar om een beeld
te schetsen voor de lezer van vandaag
moet ik dat alles toch ordenen en in een
logische volgorde zetten, en beginnen bij
het begin.
De ploeg van Jan
De heer en mevrouw
Van Vollenhoven met
hun kleinkinderen
Dutilh in 1929. Vlnr:
Joop, Klaartje, Jan
en Hettie Ischrijfster
van dit artikel).
