Bergenaren vertellen over vroeger
Trees Staarink - Bruinsma
Jan Piet Blauw is op 8 augustus 1917 te
Hoorn geboren. Van 1938 tot 1945 werkte
hij als opzichter bij Provinciale Waterstaat.
In 1945 vond zijn benoeming plaats tot
technisch ambtenaar van Gemeentewer
ken in Bergen. Een half jaar later werd hij
als waarnemend directeur aangesteld, wat
daarna resulteerde in een directeursfunc
tie. Bij zijn afscheid op 21 mei 1975 werd
hij benoemd tot Ridder in de orde van
Oranje-Nassau. De onderscheiding werd
uitgereikt door burgemeester Ritsema.
Door zijn vele bestuursfuncties heeft Jan
Blauw zich voor de gemeenschap zeer
verdienstelijk gemaakt.
Terwijl ik in de lift naar de tweede etage
ga, realiseer ik mij ineens, dat Jan Blauw
nu op de plek woont waar hij altijd
gewerkt heeft. Dat is toch wel heel bij
zonder. De barakken van Gemeentewer
ken stonden vroeger ongeveer op de
plaats waar nu de Openbare Bibliotheek
gevestigd is. Hartelijk word ik in het
appartement ontvangen. Wat een mooi
uitzicht naar het Plein! Mevrouw Blauw
verzorgt een smakelijk kopje koffie, ter
wijl haar echtgenoot met veel plezier aan
dit interview begint.
Ing. J.P. Blauw:
"Bergen
moet zijn
eigen karakter
behouden"
"Ik kom uit een degelijk zakengezin.
Mijn ouders hadden een aannemersbe
drijf. Mijn moeder was een hardwerkende
vrouw, ze was er altijd voor mij en mijn
oudere zus én voor het bedrijf. Mijn
vader had veel werk voor de Spoorwegen.
Hij was verantwoordelijk voor het onder
houd van de gebouwen in heel Noord-
Holland en had zes bedrijfsbusjes in de
regio rijden.
"Waarom bent u niet in het bedrijf
gegaan?"
"Mijn vrouw had geen zakelijke achter
grond en ik vind dat je voor zo'n bedrijf
een vrouw moet hebben die achter je kan
staan. In Hoorn heb ik de HBS doorlo
pen. In die periode heb ik mijn vrouw
Elly leren kennen; ze was een dochter van
de plattelandsdokter De Heer Kloots in
het dorp Hem. We deden veel aan sport;
ikzelf aan atletiek. Weet je dat ik in die
tijd nog naast Jesse Owens op een bankje
in het Olympisch Stadion heb gezeten
Ik liep toen de 100 meter in 11 seconden.
Prachtig hè!
Na de HTS in Haarlem (ik was met 16
jaar op kamersging ik bij Provinciale
Waterstaat werken, waar ik al een jaar
stage had gelopen. Het toezicht houden
bij de asfaltmolens behoorde tot mijn
werk. Daarna kreeg ik een grote klus in
Noord-Scharwoude. Er moest een brug
(De Lange Balkover de ringvaart
komen; ik was opzichter over zestig men
sen. Omdat ongehuwden op een gegeven
moment naar Duitsland moesten, ben ik
in 1942 met Elly getrouwd. We zijn toen
in Heerhugowaard gaan wonen, waar
onze zoon Piet Jan werd geboren.
In 1945 stond de Wieringermeer onder
water. De begeleiding van de droogleg
ging zou mijn volgende taak worden.
Mijn vrouw wilde liever niet naar de
Wieringermeer verhuizen. Toevallig hoor
de ik van een kennis, dat er een vacature
bij de gemeente Bergen was. Op mijn fiets
met antiplofbanden (dat waren rubber
stroken om de velgenben ik bij de toen
malige directeur Gemeentewerken, J.H.
Roggeveen, gaan solliciteren. Op 1 juli
1945 werd ik benoemd tot technisch amb
tenaar. Wij verhuisden met paard en
wagen van Heerhugowaard naar hier. In
Bergen wonen was voor ons het sum
mum!"
"Dan was u zeker wel eens in Bergen
geweest?"
Mijn vrouw kende Bergen vanwege haar
schoolreisjes naar Duinvermaak en ikzelf
fietste vroeger vaak vanuit Hoorn naar
het strand en de bossen hier.
We kwamen in de St.Adelbertuslaan te
wonen en kregen nog een dochter: Marja.
Als gevolg van de evacuatie stonden veel
huizen leeg. Bergen had nog maar circa
5.000 inwoners.
"Wat herinnert u zich nog van uw begin
tijd in Bergen?"
"In verband met de wederopbouw was
mijn eerste opdracht de schade op te
nemen in de leegstaande huizen. Via het
bureau Oorlogsschade, onder leiding van
minister Ringers, kon men een schade
claim indienen. Vaak kwam ik 's avonds
onder de vlooien thuis en rook ik ook niet
bepaald fris.
In Bergen aan Zee was een herbouw-
plicht. Thuis heb ik nog een maquette
gemaakt om te kijken hoe het er in de
37
